2000 - 2009 Sjakie en de chocoladefabriek Receptie (2)
|
|
|
Home 2000 - 2009 Sjakie en de chocoladefabriek Receptie (2)
|
|
|
Sjakie en de chocoladefabriekDe receptie (2)Diderot vroeg zich in de achttiende eeuw af of een acteur zich moet laten leiden door zijn gevoelens of integendeel zijn gevoelens moet beheersen. Ik ken het antwoord niet, jullie allicht wel. Maar hoe leef je je in de rol van de verwende prinses op de erwt of van Freddie, de supervlo? Dat is het moment waarop de regisseur tussenbeide komt en voor de zoveelste keer een ei van Columbus of van de schatervogel uit zijn hoed tovert.
Je moet het maar doen. 5O jaar leerlingentoneel was echt niet mogelijk geweest zonder de gedreven, creative en kunstzinnige geesten van de verschillende huisregisseurs. De namen van Miel Gysen, Luc Brauwers en Bart Goossens prijken veelvuldig op de diverse programmabrochures. Zij zijn in hoofdzaak verantwoordelijk voor het feest van vandaag want hun inbreng kan op geen enkele wijze overschat worden. Het leerlingentoneel van het Sint-Annacollege is hun gouden papegaai die nog steeds niet aan glans heeft ingeboet, integendeel. Het kan zijn dat zij tijdens een of andere repetitie ook wel eens de grote groezel werden of het spoor van bijster al eens bijster waren. Was de uitspraak van Bart gisteren toen hij zijn troepen nog eens toesprak en zei Vergeet al het minder goede wat ik deze week gezegd heb en onthoud al het positieve. Kom we gaan ons op het toneel amuseren. niet veelzeggend? Uiteraard konden we het ook geen vijftig jaar volhouden zonder de mensen achter de schermen, de kabouters in de stad. Ongemerkt, vaak tot middernacht in de krokusvakantie, waren/zijn zij elk jaar opnieuw in de weer om alles tot een goed einde te brengen. Ook de boetiek van de diverse kleedsters werd een vaste waarde. Ook dit jaar weer: 50 acteurs kleden is immers meer dan hen louter omgorden met een ezelsvel. En ja, we kunnen met die vijftigjarige toneeltraditie een hele reeks pedagogische en didactische doelstellingen verbinden die allemaal uiterst waardevol en boeiend zijn. De ploeggeest onder het motto Potloden aller landen verenigt u, is misschien wel de belangrijkste, maar tegelijkertijd zijn we ervan overtuigd dat ieder van jullie zo door de toneelkoorts - Hallo Mister Fiever - werd aangestoken dat die alleen al het de moeite waard maakte om mee te doen. De acteurs genieten er al vijftig jaar lang van; het publiek ook. We zijn jullie allemaal zeer dankbaar voor jullie prestaties, inzet en gedrevenheid en vinden het vooral aangenaam jullie hier nog eens terug te zien. De tentoonstelling en de website - bedankt Ivan voor de tijd en de energie die je erin gestopt hebt - zullen allicht de aanzet vormen tot menig gesprekje.
|
Klik op de onderstaande foto's voor een grotere versie met uitleg.
|
