50 jaar Schooltoneel!
Home 2000 - 2009 Sjakie en de chocoladefabriek Receptie (1)

Sjakie en de chocoladefabriek

De receptie (1)
Onze directeur, de heer Diels, vatte voor alle acteurs, oud-acteurs, medewerkers en oud-medewerkers de 50 jaar toneelgeschiedenis van de scholen van het Sint-Annacollege als volgt samen:

Vijftig jaar, een halve eeuw leerlingentoneel, het lijkt wel een achtste wereldwonder.

Ieder van u was in een bepaalde periode in zijn of haar leven intensief betrokken bij een of ander toneelstuk uit die rijke geschiedenis. En allicht keken jullie toen ook zenuwachtig en reikhalzend, met een lijf vol adrenalinestoten, uit naar elke eerste vertoning, zoals Donkerlokje op zoek ging naar het licht en de Zipzappers probeerden om de lach te ontdekken.


Vanaf het balkon in onze feestzaal had men een goed overzicht over de verzameling medewerkers, oud-medewerkers, acteurs en oud-acteurs.

En wanneer dan het doek openschoof en Simon Vedelaar of de trommeljongen de eerste noten speelden, begon het spektakel of het Circus Olalahoo. Als de ratten van Aristide Stuiver - herken je hem Willy Wonka ? - stoven jullie over het toneel of kwamen in een trouweloze wereld terecht.

Niet zelden werd jullie door de respectievelijke regisseurs gevraagd om de zotte amoureusheid of de hoofse liefde te vertolken. En in jullie versie van Sneeuwwitje werd er door de prins wel geestdriftig en enthousiast gekust. Of is het niet waar dat die scène ettelijke keren werd gerepeteerd en dat de betrokkenen dagen later nog steeds in dromenland vertoefden? Het gemengde onderwijs had en heeft zo zijn voordelen ...

Dan was het wel enigszins anders in de eerste twintig jaar van het leerlingentoneel toen enkel jongens de dienst uitmaakten en zich noodgedwongen moesten beperken tot verhalen over paterkes en pastoors en Keizer Karel.

Maar al die jaren lang werd er telkens een theaterwerkelijkheid gecreëerd die buiten de echte realiteit staat, maar die als werkelijkheid wordt ervaren door de toeschouwers. De acteur verstopt zich achter het masker van zijn personage, dat daardoor tot leven komt en echt wordt, terwijl de acteur zelf in het niets verdwijnt: de paradox van het theater of Devil's Paradise.

Niet zelden zagen we de meest timide en schuchtere leerlingen op het toneel onherkenbaar tot leven komen. Allemaal werden jullie meegesleept in het grote avontuur dat misschien nog steeds aan jullie ribben kleeft als kauwgom. Hoe is het anders te verklaren dat zovelen zo vaak meededen?


 


Klik op de onderstaande foto's voor een grotere versie met uitleg.

Thomas Martens en Maarten Bosmans. Toneelbetrokkenen. Een deeltje uit de tentoonstelling. Hugo, Frie en Nathalie. André De Gezelle en Gerd Emmen.