Alice, Alice, Alice (2)

Overal, in de klas, thuis, op straat voeren anderen steeds weer het woord en zeggen je wat je moet doen ... en als tiener moet je dan vooral luisteren! Dat vinden de Alicen niet altijd even leuk en op een mistevreden moment, meegelokt door een Wit Konijn, dat blijkbaar alleen zichtbaar is voor Alice, wagen ze een sprong in het ongewisse.

Ze zijn het beu, ze zetten zich schrap tegen het gezag en gaan op weg, hun eigen weg zoekend, op weg naar zichzelf. Ze werken zich door een reeks bizarre situaties heen, via ontmoetingen met nonsens-figuren in een onvoorspelbare en vreemde wereld tot de uiteindeljke confrontatie met de Hartenkoningin, haar hofhouding en hun egoïstische levensvisie.

Alice ontmoet op het einde niet een charmante prins zoals in een echt sprookje, maar wordt bewust van de kracht in zichzelf en wint zo aan zelfvertrouwen, herkenning en aanvaarding van zichzelf.

Wij brengen deze versie met een zeer jonge cast, enkel drie van hen zitten in het vierde, vijfde of zesde jaar, alle anderen zijn jonger. Het zijn deze drie die Alice spelen.

Om voor enkele maffe figuren in het verhaal toch de nodige ervaring op de scène te zetten, mocht ik rekenen op enkele oudschooltonelers die een deel van hun vrije tijd wilden besteden om samen het aankomend jonge geweld dit verhaal voor u te brengen. Mijn dank daarvoor!

Er rest mij u nog veel plezier te wensen onderweg, op onze weg, op weg naar Wonderland.

Bart Goossens