Ratten

Dove Ratten

Toneelspelen is niet zonder gevaar. Als je deze zin leest, denk je meteen aan vallende decorstukken en struikelende acteurs. In de hele 50 jaar toneelgeschiedenis van ons college zijn we echter zelden met dat soort gevaar in aanraking geweest. En gelukkig maar! We zien onze leerlingen natuurlijk graag heelhuids terug naar huis keren.

Toch gebeuren er tijdens voorstellingen en repetities wel eens ongelukjes. Eén hiervan brengt ons terug naar het toneelstuk Ratten. Omdat we onze jonge acteurs niet graag met echte geweren laten acteren, hadden we de burgemeester in dit stuk voorzien van een speelgoedgeweer.

Helaas geven speelgoedgeweren geen voldoende luide knal om het publiek te laten schrikken (Oh ja, we doen er alles aan om het publiek echt te laten meeleven!). Daarom werd er beroep gedaan op een speciaal daarvoor geselecteerd alarmpistool. Een alarmpistool geeft namelijk een verschrikkelijke knal (hoorbaar tot op een paar honderd meter). Het bewuste pistool zou dan in de deskundige handen van de regisseur afgevuurd worden.

Toneelmeester Luc Kint (uiterst links) speelt een belangrijke rol in deze anekdote.

De eerste voorstelling op vrijdag verliep goed. De acteur schoot met zijn speelgoedgeweer terwijl de regisseur het alarmpistool afvuurde. Niets aan de hand dus.

Op zaterdag ging het echter grondig mis. De pal van het alarmpistool blokkeerde en het gehele mechanisme raakte ontregeld. Wat nu? De burgemeester had nog de tegenwoordigheid van geest om deze eerste poging op te vangen met de magische woorden Verdomme, ik ben vergeten mijn geweer te laden... Maar ook een tweede poging mislukte grondig en de sublieme reddingspogingen van de burgemeester raakten uitgeput.

Op dat ogenblik was ook achter het podium de chaos compleet. Een tot het uiterste gespannen regisseur wou het alarmpistool bijna door het raam keilen, doch de toneelmeester van dienst (Luc Kint) bleef ijzig kalm en nam na twee pogingen het pistool over. Hij herinnerde zich immers nog wel waartoe de schietoefeningen in dienstplicht nuttig waren en deblokkeerde snel het wapen. De derde poging was meteen raak.

Door de chaos en het gedrum achter het podium was het echter niemand opgevallen dat het hele gezelschap zich dichter bij de tafel van de geluidstechnicus had begeven. Doordat alles héél snel moest gaan, richtte de toneelmeester zijn hoofd weg van het pistool en schermde zijn eigen oren zo goed mogelijk af met één schouder. Niet beseffende dat op dat moment het pistool slechts ongeveer 20 cm van het oor van onze geluidstechnicus (Dominic Maes) verwijderd was, haalde hij de trekker over...

Het gevolg was minder leuk voor de geluidstechnicus. De schokgolf die het alarmpistool creëerde trof hem in het rechteroor. Gelukkig bezit het menselijk oor een soort noodmechanisme waardoor het bij extreem harde geluiden zichzelf razendsnel afsluit. Dit heeft hem (en zijn oor) gered. Het bewuste oor stond gedurende enkele uren roodgloeiend en geluid kwam er al helemaal niet meer doorheen (bijzonder lastig voor een geluidstechnicus!).

Uiteindelijk is alles nog goed afgelopen. Na twee weken van tijdelijke doofheid, gepaard gaande met allerhande pieptonen en bijgeluiden in het oor, is langzaamaan het volledige gehoor terug hersteld. Nog steeds doen dezelfde geluidstechnicus en toneelmeester elk jaar met evenveel plezier hun werk. Zij het met iets meer voorzichtigheid dan vroeger!

Dominic Maes